franela - as tłumaczeń technicznych

pozostałe strony las i ludzie; w hołdzie poecie; seksualna chmura; 

Pierre Varignon i jego definicja prędkości chwilowej  energia jądrowa

Strona jest syntezą wiadomości, które zostały opublikowane przez francuskie środki masowego przekazu. Jej celem jest wzmocnienie więzi kulturowych pomiędzy oboma krajami.

Napisano na podstawie artykułów opublikowanych w wikipedii oraz informacji zamieszczonych we francuskim dzienniku "Liberation".

http://fr.wikipedia.org/wiki/Ren%C3%A9_Ich%C3%A9
http://www.rene-iche.com/
http://www.liberation.fr/grand-angle/0101111124-rene-iche-figure-de-l-art-engage
http://www.liberation.fr/grand-angle/0101111113-le-mystere-de-la-dechiree

Promyk francuskiego ruchu oporu.

Francja uczestniczyła w uroczystościach związanych z 65 rocznicą wyzwolenia obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, ale mało kto wie, że jednym z pierwszych rzeźbiarzy, poproszonych o koncepcję pomnika ku czci wielonarodowych ofiar zbrodni hitlerowskich , był Francuz - Rene Iche.

Niezwykły człowiek i prawdopodobnie jeden z największych rzeźbiarzy dwudziestego wieku.

Iche urodził się w 1897 roku, w departamencie Aude, w rodzinie o poglądach zbliżonych do radykalnych socjalistów. Do szkoły uczęszczał w Narbonne, a następnie w Carcassonne.

Już jako dwunastolatek przejawia artystyczne zdolności i realizuje swoje pierwsze portrety i pejzaże olejne. W 17 roku życia zostaje uhonorowany pierwszą nagrodą w konkursie rysunku, zorganizowanego przez Szkołę Sztuk Pięknych w Montpellier, w którym uczestniczył jako wolny kandydat.

Wybucha Pierwsza Wojna światowa i Iche wstępuje się do armii jako wolontariusz, postarzając się po drodze o dwa lata. Podczas wojny zostaje wielokrotnie ranny, a w 1918 roku doświadcza zagazowania gazem bojowym.

Uhonorowany wielokrotnie odznaczeniami wojskowymi, pozostaje, jak wielu innych, którzy przeżyli tą morderczą wojnę, napiętnowanym przeciwnikiem przemocy.

Okres wojenny wykorzystuje Iche na studia i przebywanie w kręgu awangardowej sztuki.

Po demobilizacji w 1919 roku, ostatecznie osiedla się w Paryżu i studiuje tu prawo i polityką, osiągając licencję. Przez krótki okres pracuje w Podsekreteriacie Marynarki Handlowej.

Gdzieś w okolicach 1921 roku, rzuca stałą pracę i poświęca się wyłącznie sztuce. Pisze artykuły, tworzy nawet antywojenną sztukę teatralną, ale przede wszystkim zaczyna rzeźbić. Gorliwie tworzy, eksperymentuje nowe materiały twórcze... i żyje z dorywczej pracy manualnej. Jego pierwsza wystawa miała miejsce w 1923 roku.
Twórczość Ichego z tego okresu przyjmowana była niekiedy z nieczęcią, jako zbyt pacyfistyczna lub zbyt prowokacyjna.

W 1925 roku tworzy rzeźbę " Ojcowstwo", temat rzadko podejmowany w sztuce. Coraz częściej pracuje nad wątkami osobistymi, bez zamówień i popada w skrajną nędzę.

W 1926 roku, kiedy naprawdę brakuje mu środków do życia, poznaje swoją żonę Rozę Achard, która pracuje u krawca Paula Poiret. Staje się ona jego prawie wyłącznym modelem i dzięki jej stałej pracy, w końcu obydwoje mogą, skromnie, powiązać koniec z końcem.

Pomimo skromnych środków do życia, w ich mieszkaniu na Montparnasse odbywają się surrealistyczne bale kostiumowe, gdzie wszyscy bawią się świetnie.

Okres międzywojenny jest bardzo aktywny twórczo. W 1937 roku, nazajutrz po masakrze w baskijskim mieście Gernika-Lumo, dokonanej przez samoloty niemieckie, Iche tworzy rzeźbę, zatytułowaną "Guernica", którą niechętnie wystawia.

Nadchodzi rok 1939 i rzeźbiarz uwalnia się od mobilizacji dzięki incydentowi psychiatrycznemu. W czerwcu 1940 roku wchodzi w szeregi Ruchu Oporu - Grupy związanej z Muzeum Człowieka (de l'Homme). Jego pracownia artystyczna, 55, rue du Cherche-Midi, używana jest jako skrzynka kontaktowa. W formach odlewniczych swoich dzieł przemyca broń, odmawia sprzedaży swoich prac okupantowi, bierze zaliczki od reżymu Vichy za dzieła, które zostaną zrobione dopiero po wojnie i pod innym tytułem.

Podczas 1940 roku tworzy 43 centymertową statuetkę pod nazwą "Déchirée (Rozdarta)", przedstawiającą kobietę z prawą ręką prosto wzniesioną nad głową i lewą ręką, skrywającą twarz. W 1943 roku rzeźba przestansportowana jest do Londynu i do powrotu generała De Gaulle do Francji, stoi na jego biurku. Po powrocie generała do kraju, w 1944 roku, statuetka jest eksponowana na jesiennym Salonie w Paryżu i wkrótce ginie.

Rene Iche robi więc kopię dla generała, którą znaczy literą A, zamiast numerem 2. Kopię tę można do dziś oglądać w domu De Gaulle'a, w Colombey-les-Deux-Eglises.

W czerwcu 2007 roku, podczas rewizji przeprowadzanej w jednym z domów w ramach ankiety śledczej, natknięto się na statuetkę, podpisaną przez Iche. Eksperci ustalili, że chodzi o jedną z kopii rzeźby "Déchirée"... O którą kopię chodzi ? Czy tą, co zniknęła w 1944 roku, zaraz po wystawie?

Wnuczka artysty utrzymuje, że tak, a Fnac (Fundusz publiczny na rzecz sztuki współczesnej), że nie. Sprawa poszła do sądu, ale ostatnia rozprawa została zawieszona przez obecnego ministra Kultury i Sztuki, w celu rzucenia lepszego światła na działalność francuskiego Ruchu Oporu podczas Drugiej Wojny światowej..... pył z "Rozdartej" jest wciąż widoczny. W 1954 roku Iche został poproszony o realizację pomnika ofiar obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, ale tego samego roku, dokładnie 23 grudnia, zmarł na białaczkę.


strona główna    słowa z Francji