franela - as tłumaczeń technicznych

pozostałe strony :promyk francuskiego ruchu oporu ;

w hołdzie poecie;  seksualna chmura; 

Pierre Varignon i jego definicja prędkości chwilowej   energia jądrowa

Strona jest syntezą wiadomości, które zostały opublikowane przez francuskie środki masowego przekazu. Jej celem jest wzmocnienie więzi kulturowych pomiędzy oboma krajami.

Zródła : http://fr.wikipedia.org/wiki/Gaule_romaine

http://fr.wikipedia.org/wiki/Silvanectes

http://fr.wikipedia.org/wiki/Coye-la-Forêt

http://www.onf.fr/lire_voir_ecouter/@@display_media.html?oid=IN000000127c

Las i ludzie

ONZ ustanowiła rok 2011 międzynarodowym rokiem lasów. W celu uczczenia tych obchodów, przedstawiam tutaj państwowy las Chantilly.

Las państwowy (domaniale)

Przede wszystkim określenie domaniale (przymiotnik od słowa domaine), zastosowany do zalesionej powierzchni oznacza, że las jest własnością narodową. Oznacza to wyjątkowy status prawny, który bierze swoje początki wraz z edytem, nazywanym "édit de Moulin", wydanym w 1566 roku - lasy królewskie nie są ani własnością prywatną ani spuścizną, ale należą do korony i z tego tytułu są niezbywalne. Dzisiaj odpowiada to specjalnemu ustawodawstwu, które dotyczy tylko lasów.

Pozycja geograficzna

Las Chantilly rozciąga się na 6324 hektarach, na pograniczu dwóch regionów, Ile-de-France i Pikardii, mniej więcej 40 km od Paryża.

Przecięty jest dwoma dolinami, ciągającymi się ze Wschodu na Zachód, którymi płyną : La Nonette (granica północna lasu) i la Thève ze swoim dopływem l’Ysieux (granica południowa lasu).

Historia geologiczna

Geologicznie, duża, północno-wschodnia, część lasu należy do Basenu Paryskiego, uformowanego w eocenie, na poziomie lutetu, który trwał 8 Md lat i którego niecka uformowana została z bloków wapiennych.

Ta warstwa osadowa pokryta jest prawie wszędzie naniesionym piaskiem i żwiro-piaskiem, na dość zróżnicowanej głębokości. W niektórych miejscach piaski mogą nadać podłożu charakter wydmowy (skrajny fragment wschodni). Na granicy południowo-wschodniej lasu, gdzie wciska się najniższa część antyklina Pays de Bray, który pojawił się w momencie formacji alpejskiej, wapień lutetu ustępuje powoli miejsca terenom starszego pochodzenia.

Piaski i plastyczne gliny pochodzą z najstarszej warstwy piętra iprezu, który zaznacza bazę epoki eoceńskiej i z najmłodszej warstwy piętra tanetu (ostatnie warstwy epoki paleoceńskiej. Na południowych zboczach doliny rzeki La Théve, kreda z górnej Kredy jest prawie przy powierzchni, pokryta przez piaski krzemieniowe i zlepieńce piaskowe z Coye.

Łańcuszek wzniesień (Les Côtes d’Orléans) uformowany jest z plastycznych glin i w małych, wilgotnych wgłębieniach znajdują się tu jedyne, leśne źródła.

Z tej geologicznej przeszłości wynika bardzo różnorodny aspekt krajobrazowy lasu Chantilly.

Jego przyszłość

16-go stycznia 2004 roku powołany został, poprzez rozporządzenie Premiera, regionalny, naturalny park Oise-Pays de France, na prośbę zainteresowanych regionów i za zgodą departamentalnych i komunalnych władz wykonawczych dla tych terenów, obejmujący 56 gmin.

Celem tej inicjatywy jest chęć utrzymania i ochrony 6000 ha zalesionego terenu, składającego się z trzech królewskich lasów : Ermenonville, Chantilly i Halatte.

I jego przeszłość

Ta zalesiona powierzchnia była już jednak profilowana ręką człowieka od neolitu. 3000 lat p.J.C powierzchnia parku była jeszcze pokryta lasem naturalnym, rozciągającym się na całej północnej części Francji.

W każdym z tych trzech lasów można spotkać pozostałości kultury neolitycznej (megality, dolmeny), które świadczą o tym, że te ziemie były już zamieszkane i, że to był początek wyrębu lasu. Od tego czasu las się przeobraża w rytmie losów ludzi, którzy tu mieszkali.

W epoce galoromańskiej, na powierzchni rozciągającej się od miasteczka Luzarches, aż do południowego brzegu rzeki l’Oise mieszkali Galowie, opisywani przez Rzymian jako Sylvanectes. Po roku 27, w wyniku spisu powszechnego, przeprowadzonego przez Augusta, powstaje nowa organizacja administracyjna i zostaje wyodrębniony civitas Senlis, skupiony wokół trzech lasów :Ermenonville, Chantilly i Halatte.

W tej epoce las przecinały liczne romańskie drogi.

Spacerując dzisiaj, nie można się pozbyć wrażenia, że chodzi się po muzeum, tyle w krajobrazie jest pozostałości ze starych dróg ; między innymi, z tej. wiodącej z Soissons do Paryża i przechodzącej przez Senlis. (fotografia rzymska droga).

Był to okres intensywnego karczowania lasu, ale także okres dzielenia go na mniejsze fragmenty, w których populacja dalej uprawiała rzemiosła związane z eksploatacją lasu (wytapianie szkła, wypalanie węgla drzewnego, ciesielstwo).

W Średniowieczu, znaczna część lasu zniknęła. Pozostałe resztki i ziemie wokół, znalazły się w rękach władców z Senlis, ale także były w posiadaniu licznych kongregacji religijnych : opactwa Saint-Denis, kapituły Senlis, przeorstwa benedyktyńskiego Saint-Leu-d'Esserent, jak również Saint-Nicolas-d'Acy i opactwa Chaalis.

Badania historyczne i archeologiczne nasuwają przypuszczenie, że od tego czasu las na nowo zaczyna się powiększać dzięki woli władców, by zachować tu polowania na dziczyznę. W 1386 roku las liczy 410 ha, a, w 1484 już 684 ha.

W XVI w, majątek Pontarmé wchodzi w skład posiadłości Chantilly. To z początkiem XVII-go wieku las staje się jednym z ulubionych miejsc polowań dla książąt i rozrasta się w szybkim tempie. W 1666 roku Kondeusz Wielki odkupuje stawy Commelle od opactwa Chaalis. Zatrudnia on wielkiego ogrodnika André Le Nôtre przy koncepcji najpiękniejszych leśnych alei i skrzyżowań, w celu ułatwienia cyrkulacji jeźdźców podczas polowań. W tym okresie las liczy 2735 ha.

Las Chantilly zostaje całkowicie zdemontowany podczas Rewolucji i Pierwszego Cesarstwa Francuskiego. Kondeusze, skazani na wygnanie podczas tych burzliwych czasów, wracają w 1815 roku i czynią bardzo duże wysiłki w celu odzyskania swoich dóbr i nawet je powiększają, dzięki ustawie prawnej, pozwalającej na wykup dóbr należących do kościoła i upaństwowionych w 1790 roku. Dokładają starań, aby zlikwidować wszystkie wewnętrzne granice. Ta potrzeba utworzenia jedności ziemskiej wiązała się z ustawodawstwem rewolucyjnym, które zezwalało na polowania wyłącznie na terenach własnościowych.

W XIX wieku książę d'Aumale, syn Ludwika d’Orléans (króla Francji 1830-1848), spadkobierca włości Chantilly, okazuje się wielkim miłośnikiem tego magicznego miejsca. Wciąż powiększa las i sadzi nowe drzewa. Niestety, skazany jest od nowa na wygnanie do Anglii, ale następnie wraca, na czas III-ej Republiki. Republikanie boją się powrotu do monarchii i przegłosowywują ustawę o wygnaniu wszystkich członków rodzin królewskich, które, któregoś dnia, sprawowały władzę. Książę nie ma spadkobierców, stracił swoich dwóch synów oraz swoją żonę. Bojąc się, że majątek od nowa zostanie rozproszony, przygotowuje testament i przekazuje swoje dobra Instytutowi Francuskiemu (l'Institut de France).

Od 1898 las podlega odrębnemu ustawodawstwu leśnemu.

Jego piękno

Bogactwo geologiczne masywu oferuje dużą różnorodność biologiczną, w bardzo zmiennym krajobrazie.

W sercu lasu, ze Wschodu na Zachód, rozciągają się trzy piętra stawów Commelle (les étangs de Commelle, stawy), których powstanie datuje się około XII w. Podlegały wielu transformacjom (rybacy mówią. że dna wybrukowane są kamieniami) aż do XVIII wieku. Na miejscu, gdzie było czwarte jezioro znajduje się dzisiaj stacja Natura 2000, z wapiennymi mokradłami i chronionym w całej Europie gatunkiem - Kłoci wiechowatej (Cladium mariscus).

Na brzegach stawów można dostrzec bloki wapienne na których spoczywa Basen Paryski (zdjęcie wapienie z lutetu). Na wodzie i wokół niej można obserwować dużą ilość ptaków, między innymi kormorana zwyczajnego (zdjęcie kormoran), czaplę siwa (zdjęcie czapla siwa_heron), perkoza dwuczubnego (zdjęcie perkoz), czasami czaplę nadobną i ... zdziczałą nutrię (zdjęcie nutria). Na wiosnę można podziwiać młode płazy.

W okolicy Pontarmé można zobaczyć przepiękne wrzosowiska, otoczone lasem sosnowym.

W południowej części, w lesie La Forêt de Coye, będziemy się zachwycać starymi dębami, bukami lub lipami; porozrzucanymi wśród uroczysk. W niższych partiach żeber orleańskich (Les Côtes d’Orléans) znajdują się bardzo rzadkie leśne źródła. Jedno, znajdujące się tuż przy pierwszych domach miasta Coye - la - Forêt, było używane jako źródło wody pitnej podczas ostatniej wojny światowej. Dziś jest prawie suche, tak bardzo wody podskórne ostatnio się obniżyły (zdjęcie źródło) .

Wiosną ściółka leśna pokrywa się, zmieniającym barwy, dywanem kwiatów : zawilce, konwalie, endemiczny hiacynt leśny, niedźwiedzi czosnek, fiołki...Następnie, w czerwcu zaczynają kwitnąć lipy i cały las szumi z pszczołami. Jesienią znajdziemy tutaj jadalne grzyby : prawdziwki, podgrzybek, chanterelle i... nawet tak ładnego grzyba, nazywanego uchem kota (zdjęcie kocie ucho).

Według badań ekipy DUPOUEY J.L., SCIAMA D., KOERNER W., DAMBRINE E., RAMEAU J.C, mających tytuł « Roślinność starych lasów », przedstawionych w 2002, w « Revue Forestière Française », tom54, strony 521-531, różnorodność biologiczna dzisiejszych lasów jest w bardzo dużym stopniu uzależniona od użytkowania ich gleby w przeszłości. Naukowcy wykazują w ich pracach, że nawet najstarsze użytkowanie terenów leśnych (pochodzące z czasów rzymskich) pod uprawę, zaburza do dnia dzisiejszego skład gleby i, że ekosystemy dostosowywują się, w dużej mierze, do tych zmian.

Pomiędzy pierwszymi indykatorami gleb wzbogaconych poprzez uprawianie ziemi, można zacytować : Pokrzywę zwyczajną (Urtica dioica L.), Bodziszek cuchnący (Geranium robertianum L.) Porzeczkę agrest (Ribes uva-cripa), Barwinek pospolity (Vinca minor L.)

Najpowszechniejsze indykatory gleb nigdy nieuprawianych to : konwalia majowa (Convallaria majalis) i zawilec gajowy (Anemona nemorosum). Poza ich słabym przystosowaniem się do konkurencji na glebach wzbogaconych w azotany i fosfor, te gatunki rozmnażają się głównie drogą wegetatywną (rozłogi, kłącza, bulwy pędowe...), są długowieczne i ich możliwości do dyspersji nasion jest ogólnie słabe.

Cały ten mechanizm wyjaśnia, że one w bardzo niewielkim stopniu powróciły na tereny wcześniej zaburzone.

Zatem, podsumowywując, twierdzę, że ten las jest taki piękny, bo tu i ówdzie odsłania on swoją przeszłość i to pomimo dość znacznej działalności gospodarczej na jego obszarze, trwającej od wieków.

inwentarz roślin spotkanych w lesie Chantilly w latach

2005 - 2015.

Załączam tutaj częściowy spis roślin zaobserwowanych w lesie pomiędzy latami 2005- 2015, które znajdują się w moim zielniku inwentarz roślin w lesie Chantilly

strona główna    słowa z Francji